Zéno & Richard FLAMENT

13-11-2000 – 16-04-1946                                                         +32 474 47 69 86

318, rue Royale, 1210 Bruxelles – Belgique                            +32 496 26 72 18

richard.flament@skynet.be                                                      richard-flament.com (odexpo : richard Flament)                                                                                              

flament.zeno@gmail.com                                                         Richardflament blog

On n’est pas éternel…, mais la vie oui !

Imaginez, la découverte d’une matière qui parle, qui avec le temps de son évolution a en elle des plis, des courbes sensuelles, tout cela enfermé à l’intérieur de cette matière.

Je découvris plus tard que le marbre que j’avais sous la main, avait passé 360.000.000 d’années à se former, à l’origine c’était de la vase lieu favorable à la vie… de cette époque lointaine.

Il faut à notre système solaire 230.000.000 d’années pour faire le tour de la Voie lactée, il avait fait ce tour.

Et moi, l’éphémère qui fasciné allait lui trouver un sens « sculptural », intime compagnon improvisé d’une rencontre entre l’inerte et le vivant, dans une dimension perceptible, car dans l’infiniment petit rien n’existe de nous, tout se confond en atomes et en particules, …

Depuis, ma pensée est restée attachée à cette réflexion, ne pas prendre quelque chose en otage pour satisfaire une vision étrangère à la chose, mais qui soit de notre nature commune et ainsi atteindre le sublime plaisir de coexister sans rapport de forces, tout juste être et avoir été ensemble.

La matière est notre stade d’évolution primitif, l’évolution progresse vers des structures de plus en plus complexes, la vie, l’être humain en est un des stades les plus récents, nous préparons les étapes suivantes.

Témoins privilégiés conscients de pouvoir admirer l’univers en admettant nos limites de perception, pour vouloir laisser la jeunesse à la vie qui n’a de temps que celui de poursuivre son aventure…

Dans certaines formes vivantes, nous pouvons préserver celles qui font un lien intergénérationnel, message d’anticipation …un arbre planté intentionnellement pour …eux, par exemple.

Wij zijn niet eeuwig..., maar het leven wel!

Beeld je in, de ontdekking van een sprekend materiaal, dat met de tijd van zijn evolutie plooien in zich heeft, sensuele rondingen, dat alles opgesloten in dit materiaal.

Later ontdekte ik dat het marmer dat ik in mijn hand had 360.000.000 jaar nodig had om zich te vormen, oorspronkelijk was het slib, een gunstige plaats voor het leven... uit die verre tijd.

Ons zonnestelsel heeft 230.000.000 jaar nodig om rond de Melkweg te draaien, en dat heeft het gedaan.

En ik, de vergankelijke die er gefascineerd een "sculpturale" betekenis voor zou vinden, een intieme geïmproviseerde metgezel van een ontmoeting tussen het levenloze en het levende, in een waarneembare dimensie, want in het oneindig kleine bestaat er niets van ons, alles versmelt tot atomen en deeltjes...

Sindsdien, is mijn denkwijze aan deze gedachte blijven plakken, niet iets gijzelen om te voldoen aan een vreemde visie aan het ding, maar die van onze gemeenschappelijke aard zou zijn en om zo het sublieme genoegen van samenleven te bereiken zonder machtsverhouding, gewoon samen zijn en geweest zijn.

Het materiaal is ons primitief evolutiestadium, de evolutie ontwikkelt zich steeds meer naar complexere structuren, het leven, de mens is een van de meest recente stadia, wij bereiden de volgende fases voor.

Bevoorrechte getuigen, die weten dat wij het heelal kunnen bewonderen door onze grenzen van waarneming toe te geven, om de jeugd te willen overlaten aan het leven, dat slechts tijd heeft om zijn avontuur voort te zetten...

In sommige levende vormen kunnen we die bewaren die een intergenerationele band maken, boodschap van anticipatie ... een opzettelijk geplante boom voor ... hen, bijvoorbeeld.