Richard FLAMENT
Né le 16 avril 1946
318, rue Royale - 1210 Bruxelles - Belgique
+32 496 26 72 18
Le Jour et la Nuit.
La rencontre des contraires et comment harmoniser leur beauté. Une rencontre permanente de nous-mêmes et l’expression de sa relativité. Aussi c’est notre regard sur l’inattendu, satisfaisant notre curiosité innée, elle nous entraîne vers de nouveaux horizons dans un langage enrichi de nos absences.
Le beau est-il aussi laid, les deux font-ils une qualité visible, mais que cachent ces contraires sinon nos convictions. Les bousculer est-ce se perdre ? Ou s’épanouir ? Sommes-nous déstabilisés en adaptant nos opinions aux découvertes nouvelles, de celles qui nous transforment profondément ? Cette constante évolution des « choses » n’est-elle pas notre destin et en acquérir la lucidité notre véritable raison d’être. Le mouvement des atomes, de leurs composants, invisible de l’immensément grand, nous positionne dans une échelle que l’on peut privilégier, un espace d’amour dans l’inconnu.
Un marbre blanc, aux confins de la lumière traversant le bord translucide, reflète l’opacité du marbre noir, éclairage d’amour de l’un et de l’autre. Deux matières d’une nature identitaire, issues d’une pensée salutaire. Des traces intentionnelles comme langage intime à inventer habillent les corps. C’est le regard qui dimensionne l’espace et le toucher qui le pénètre.
De Dag en de Nacht.
De ontmoeting van tegenovergestelden en hoe hun schoonheid harmoniseren. Een permanente ontmoeting van onszelf en de uitdrukking van haar relativiteit. Daarom is het onze kijk op het onverwachte, die onze aangeboren nieuwsgierigheid bevredigd, dat ze ons naar nieuwe horizonten meevoert in een taal verrijkt door onze afwezigheden.
Is het schone ook lelijk, zijn beide van een zichtbare kwaliteit, maar wat verbergen deze tegenovergestelden behalve onze overtuigingen. Ze omverwerpen is dat verdwalen? Of zich ontplooien? Zijn we gedestabiliseerd door onze meningen aan te passen aan nieuwe ontdekkingen, aan diegene die ons diep veranderen? Is deze constante evolutie van “zaken” niet ons lot en er de helderheid van te verkrijgen onze ware reden van zijn? De beweging van atomen, van hun componenten, onzichtbaar voor het onmetelijke groot, plaatst ons op een schaal die we kunnen bevoorrechten, een ruimte van liefde in het onbekende.
Een wit marmer, aan het uiteinde van het licht dat de doorschijnende rand passeert, weerspiegelt de ondoorzichtigheid van het zwarte marmer, verlichting van liefde van de ene tot de andere. Twee materialen met een identiteitskarakter, vanuit een heilzame gedachte. De opzettelijke sporen, zoals een uit te vinden intieme taal, kleden de lichamen. Het is de blik die de ruimte dimensioneert en de aanraking die ze doordringt.
