François LEMARCHAND
Né le 15 janvier 1790
34/14, Chaussée de Theux – 4802 Heusy – Belgique
+32 87 64 64 31
Paradoxal système
Perdu dans la spirale infernale du monde, l’enfant immobile demandait :
Pourquoi l’amour, pourquoi la haine, pourquoi la guerre, pourquoi le ciel sans soleil, pourquoi, …, pourquoi, …, pourquoi, …
Le monde défilait sous ses pieds et personne ne répondait. Jusqu’au jour où un être sans âge surgit de nulle part, s’arrêta et le considéra. Il était vêtu en ultra terrestre avec une combi en Gastrex© et des pompes en Foutrex©.
« Tu me donnes le tournis avec tes « pourquoi » ! Moi, je ne sais qu’une seule chose : je dépense, donc je suis. Alors, suis, bordel ! »
L’enfant obéit et se mit à courir comme un lièvre à la poursuite de l’ultra terrestre, en profita pour le pousser dans le décor, lui piquer sa Gastrex©, ses Foutrex© et sa Rolex©.
Emporté par la force égocentrifuge et les semelles en Sautalex©, l’enfant tournait toujours plus vite et finit par s’effondrer. Les pieds et les coudes piégés dans une toile sans fond, sa tête était lourde mais vide. L’esprit englué d’amours fétides et de publicités, il se demandait perplexe :
« Mais où sont passés mes rêves d’enfants ? »
Paradoxaal systeem
Verdwaald in de helse spiraal van de wereld, vroeg het roerloze kind:
Waarom liefde, waarom haat, waarom oorlog, waarom een hemel zonder zon, waarom, …, waarom, …, waarom, …
De wereld trok onder zijn voeten voorbij en niemand antwoordde. Tot op de dag dat er een leeftijdsloos wezen uit het niets opdook, stilstond en erover nadacht. Hij was gekleed als een buitenaards wezen met een Gastrex©- overall en Foutrex©- schoenen.
“Je maakt me duizelig met je “waarom”! Ik, ik weet slechts één ding: ik verbruik, dus ik ben. Welnu, kom aan, verdomme!”
Het kind gehoorzaamde en begon als een haas te rennen in de achtervolging van het buitenaardse wezen, ervan profiterend om hem aan de kant te duwen, en hem zijn Gastrex©, zijn Foutrex© en zijn Rolex© te stelen.
Overweldigd door zijn ego-centrifugale kracht en zijn Sautalex©- zolen, draaide het kind steeds sneller en zakte uiteindelijk in elkaar. De voeten en ellenbogen verstrikt in een bodemloos net, zijn hoofd was zwaar maar leeg. Zijn geest verkleeft met walgelijke liefdes en advertenties, vroeg hij zich verbaasd af:
“Maar waar zijn mijn kinderdromen gebleven?”
