Noëlla JODOGNE
Née le 18 décembre 1957
9, rue Wérihet – 4690 Eben-Emael – Belgique
+32 4 286 38 91
Le rappel.
Un grand père, de confession soufie, demandait à l’un de ses nombreux petits fils s’il aimait se rendre à la
Médersa (école coranique). Oui, lui dit l’enfant, j’y apprends beaucoup de choses nouvelles. Mais lorsque
je prends la parole, les autres enfants se moquent de moi et surtout, ils ne m’écoutent pas ! Bien, dit le
grand père, je vais te donner une petite cloche, ce sera la vibration du « Bàtîn » (le caché, l’invisible) et le
son du rappel. Le rappel, dit l’enfant, qu’est-ce que c’est ? De quoi dois-je me rappeler ? Si je te le disais,
il n’y aurait pas de rappel ! En revanche, je peux te dire comment il faut agir. Tu vas emmener la clochette
à la Médersa et chaque fois que tu entendras une moquerie, une insulte envers toi ou un autre, ou que
tu seras témoin d’une injustice, tu la feras tinter. Pour qu’ils se rappellent !!!!
Les 6 tubes de ce carillon sont accordés selon une Antique gamme pentatonique chinoise. Leur mission
est de nous rappeler l’essentiel. Cette musique du vent, plus ou moins aléatoire, un peu mélancolique,
évoque les douceurs du printemps, la chaleur des étés, l’enfant qui s’endort dans les bras de sa mère,
les chants d’oiseaux, le souvenir des disparus, la cloche du monastère, qui au flanc de la montagne,
appelle le pèlerin égaré dans les brumes du soir. En fait, les jours heureux ! Mais il nous rappelle aussi
la précarité de la vie, que toujours la Mort, guette, et que demain nous ne serons peut-être plus, qu’il
faudra tout rendre. Et surtout la fragilité de la paix, que beaucoup d’entre nous croient définitivement
acquise. Prenez le temps d’écouter ces sonorités, en toute conscience.
De herinnering.
Een soefi grootvader vroeg aan een van zijn talrijke kleinzonen of hij graag naar de Medresse (Koranschool)
ging. Ja, antwoorde zijn kleinkind, ik leer er veel nieuwe dingen. Maar, als ik aan het woord ben, lachen de
andere kinderen me uit en luisteren niet naar me! Goed, zegt de grootvader, ik geef je een belletje, dat zal
de trilling van “Bàtîn” zijn (het verborgene, het onzichtbare) en de klank van de herinnering. De herinnering,
zegt het kind, wat is dat? Waaraan moet ik mij herinneren? Als ik het je zeg, zal het geen herinnering zijn!
Als compensatie, vertel ik je hoe je moet reageren. Je neemt het belletje mee naar de Medresse en elke
keer als je een bespotting, een belediging hoort naar jou toe of naar een ander, of als je getuige bent van
een onrecht, laat je het rinkelen. Zodat ze het zich gaan herinneren!!!
De 6 buizen van dit klokkenspel zijn volgens een Oude Chinese pentatonische toonladder gestemd.
Hun missie is om ons het essentieel te herinneren. Deze muziek van wind, min of meer aleatorisch, een
beetje melancholiek, roept de tederheden van de lente op, de zomerse warmte, het kind dat in zijn moeders
armen in slaap valt, het vogelgezang, de verdwenen souvenirs, de kloosterklok, die aan de bergflank, de in
de avondmist verdwaalde pelgrim leidt. Eigenlijk, de gelukkige dagen! Maar het herinnert ons ook aan de
levensinstabiliteit, waar de Dood altijd op de loer ligt, en dat we er morgen misschien niet meer zijn, dat men
alles moet teruggeven. En vooral de breekbaarheid van de vrede, die velen onder ons denken voorgoed
bereikt te hebben. Neem de tijd om, volledig bewust, naar zijn klanken te luisteren.
